Debussy schreef zijn "Préludes" voor piano tussen 1909 en 1913. In totaal zijn het er 24 geworden, gelijk verdeeld over 2 boeken. Hij zag de "Préludes" als afzonderlijke stukjes muziek, waarbij het dus niet noodzakelijk was dat ze in serie na elkaar uitgevoerd zouden worden. De titels staan in de oorspronkelijke uitgave op het einde van elk deel, als een soort voetnoot. Op die manier kan de uitvoerder eerst een indruk voor zichzelf maken zonder al be?nvloed te zijn door Debussy's schilderende titels. De préludes die ik koos, komen zowel uit het eerste als het tweede boek. Wel is in deze suite de volgorde helemaal anders dan de oorspronkelijke. Als criterium stelde ik me de vraag: Welke delen passen samen in een nieuw geheel? Het centrale deel "La fille aux cheveux de lin", zonder meer de bekendste prélude en het humoristische "Minstrels" vormden hierbij de leiddraad.Het was een boeiende en leerrijke ervaring om enkele van deze préludes te orkestreren voor harmonieorkest. Dat Debussy een fantastische orkestrator was staat buiten kijf. In mijn orkestratie heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk het karakter en de algemene stemming van de muziek van dienst te zijn. Zo heb ik de oorspronkelijke toonaarden bewaard en heb ik zo weinig mogelijk aan de oorspronkelijke tekst veranderd, op enkele keren na, dat er octaven worden toegevoegd. Hier en daar suggereert Debussy zelf een orkestratie, bijvoorbeeld in "Minstrels" waar hij onder andere bij een bepaalde ritmische passage "tambour" schrijft. Tot slot vind ik het altijd interessant om de muziek in een breder kader te plaatsen. Debussy vervolledigde zijn tweede boek "Préludes" in 1913. In datzelfde jaar ging - nota bene in Parijs - Stravinsky's "Le Sacre du Printemps" in première. Een jaar later begon de eerste Wereldoorlog. Het einde van een tijdperk? Karel